Onder de titel ‘Verbinding en verbetering’ gingen op 14 maart 40 zorgprofessionals uit ziekenhuizen en VVT-instellingen aan de slag met de uitdagingen die ze ervaren bij Transmuraal samenwerken. Vragen die hierbij centraal stonden waren: Hoe krijgen we meer inzicht in beschikbaarheid van zorg, en hoe zetten we een plaatsingsverzoek nog efficiënter uit? Zoals een van de deelnemers zegt: “Een goede transfer is in het belang van het herstel van de patiënt.”

Inmiddels maken 22 regio’s gebruik van ZorgDomein Transfer om zorg na een ziekenhuisopname te regelen. En zijn er al meer dan 100.000 plaatsingsverzoeken gedaan. De bijeenkomst bestond uit een ochtend- en middagprogramma. ‘s Morgens werd iedereen bijgepraat over de ontwikkelingen binnen eOverdracht, de Transferoplossing en Netwerkzorg. Na de lunch ging men aan de slag met een workshop waarin de uitdagingen en wensen van de gebruikers in kaart zijn gebracht. Met deze input wordt de oplossing verder geoptimaliseerd.

Eén casus, drie invalshoeken

In groepen is er nagedacht over de casus van mevrouw de Boer, 95 jaar oud en woont nog zelfstandig met minimale thuiszorg. Ze heeft haar pols en bekken gebroken en wil na de operatie revalideren in de buurt van haar dochter, die in een andere regio woont.

De deelnemers bekijken de casus afwisselend door de ogen van een transferverpleegkundige, een zorgbemiddelaar/wijkverpleegkundige en een patiënt. Wat wil men in deze situatie bereiken? Welke problemen spelen daarbij? Wat zou bijdragen aan de oplossing? De groepjes schrijven het op post-its, rouleren en vullen elkaar aan. Als iedereen alle rollen heeft doorlopen, stemt men met een stickertje voor de meest relevante post-its. Als laatste presenteren de groepjes hun resultaten, wat tot een levendige discussie leidt die de casus al snel overstijgt.

Vanuit de patiënt bekeken 

De eerste groep stelt de patiënt centraal: goede plaatsing is belangrijk, want de ervaring leert dat men dan sneller herstelt. Daarvoor zijn twee zaken belangrijk: de transferverpleegkundige moet inzicht hebben in de beddencapaciteit en er moet een goede triage zijn. Pas als de zorgvraag duidelijk omschreven is, kunnen de betrokken zorgprofessionals een passende oplossing vinden. Ook is het goed om de patiënt te betrekken bij het proces. Verder wordt benadrukt dat veel patiënten onrealistische verwachtingen hebben van wat de zorg voor ze kan doen. Het zou goed zijn als daarover betere voorlichting komt. Als de overheid wil dat mensen langer thuis wonen moeten ze daar beter op voorbereid worden.

Meer inzicht in de capaciteit

Voor veel aanwezigen is dit de hamvraag: hoe kunnen VVT’s transferverpleegkundigen beter inzicht te geven in capaciteit en beschikbaarheid? Dat is voor verpleeghuizen en zorgcentra al lastig. Zo betekent een ‘vrij’ bed nog niet dat het bed direct beschikbaar is. En hoe laat je zien dat je nu geen capaciteit hebt, maar over twee dagen wel? Het is in elk geval belangrijk dat VVT’s daarover regionale afspraken maken, zodat ze gezamenlijk hun capaciteit optimaal benutten.

Bij wijkverpleegkundigen is ‘capaciteit’ een extra lastig begrip: gaat de zorgvraag om driemaal een half uur per week of eenmalig tien minuten? Toch kan het zorgaanbod in de thuiszorg meer gestandaardiseerd worden, vindt men. Er is nog altijd een wildgroei aan benamingen voor zorgproducten en zorgtypen – noemen we het acute zorg, crisiszorg of spoedzorg? Niet alle verschillen zijn te ondervangen, maar een aantal behandelingen zijn wel uniform. Volgens een van de deelnemers zijn er zes ‘standaardproducten’ waarmee je tachtig procent van de aanvragen ondervangt. Het gaat dan om de meest gevraagde behandelingen, waaronder ADL (algemeen dagelijkse levensverrichtingen) en wondzorg.

Grote wens: een veilige, laagdrempelige app

Als die behandelingen gestandaardiseerd zijn zou de wijkverpleegkundige zelf de capaciteit op dagelijkse basis kunnen bijhouden. En dat kan zelfs dat buiten kantoortijden, wanneer er geen toegang is tot laptops: mits daar een applicatie voor is ontwikkeld.

Zo’n app voor de thuiszorg moet AVG-proof zijn, de interface moet zo eenvoudig zijn dat een wijkverpleegkundige hem zelf kan beheren én hij moet een chatfunctie hebben om laagdrempelig met elkaar in gesprek te blijven. Een uitdaging dus, maar wel met grote voordelen: zo kunnen transferverpleegkundigen (en huisartsen) op dagelijkse basis zien welke thuiszorg beschikbaar is.

Aanwezigen geven aan dat sommige regio’s al vergelijkbare apps gebruiken; vooral inzicht buiten de regio is daar een probleem. In elk geval wil elke regio zich het liefst tot één systeem beperken.

Zinvolle bijeenkomst

Het was een zeer zinvolle bijeenkomst, die ZorgDomein zeker handvatten geeft om Transfer verder te ontwikkelen. We bedanken alle deelnemers voor hun komst en hun waardevolle bijdrage!